Κυριακή 31 Αυγούστου 2008

Οι ιδρυτικοί μύθοι των εθνών



Στο παρόν θέμα θα ασχοληθούμε με τους ιδρυτικούς/καταγωγικούς μύθους των εθνών. Παραθέτω κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο του Καθηγητή Ιστορικής Κοινωνιολογίας και Σύγχρονης Κοινωνικής Θεωρίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Π.Λέκκα με τίτλο «Το παιχνίδι με τον Χρόνο».
Ο κ.Λέκκας με μια υπέροχη γραφή, με επιστημονικό τρόπο και έπειτα από εμβριθή μελέτη των ιδρυτικών μύθων των εθνών εγκύπτει στην συνδεσμολογία των μύθων αυτών, οι οποίοι βέβαια είναι ιστορικά προσδιοριστέοι όσον αφορά την γένεσή τους, και έχουν όλοι κοινά γνωρίσματα, συναποτελώντας έτσι το βασικό δομικό στοιχείο ενός παγκοσμίου φαινομένου, του έθνους, με την έννοια που έχει αυτό τους τελευταίους δύο αιώνες. [1]

Με δεδομένο τον παρελθοντικό προσανατολισμό του εθνικισμού, είναι επόμενο τα περισσότερα έθνη να φαντάζονται τους εαυτούς τους ως συλλογικότητες που κατάγονται από κοινούς προγόνους [2].
Καμία εθνικιστική ιδεολογία δεν μπορεί να υποστηρίξει σοβαρά ότι ολόκληρο το εθνικό σώμα εξ ονόματος του οποίου ομιλεί, έλκει απευθείας την καταγωγή του από κάποια φυλετικώς ανόθευτη ιστορική κοινότητα του παρελθόντος. Η υπεράσπιση μιας τέτοιας θέσης θα συνεπαγόταν απαντήσεις σε ενοχλητικά ερωτήματα σχετικά με την υποτιθέμενη «μόνωση» του οικείου έθνους από εξωγενείς επιδράσεις και επιμιξίες-απαντήσεις, που αναπόφευκτα θα υπονόμευαν την αξιοπιστία και την απήχηση του εθνικιστικού μηνύματος. Περιττεύει ίσως εδώ η αναφορά στην ιδεολογική χρεωκοπία της ναζιστικής εκδοχής του γερμανικού εθνικισμού εξαιτίας της αγκίστρωσής της σε φυλετικά επιχειρήματα.
Έτσι, οι καταγωγικοί μύθοι όταν διατυπώνονται με φυλετικούς όρους (λ.χ. Φυλή, Γένος), έχουν κατά βάθος πολιτισμικό περιεχόμενο. Υπογραμμίζουν δηλαδή όχι τόσο την απαρχή κάποιας αμιγούς φυλετικής προέλευσης του έθνους όσο την σύλληψη της αναλλοίωτης πολιτισμικής του αυτοπροσωπίας ανά τους αιώνες [3].
Οι διάφοροι μύθοι που κρυσταλλώνονται περί την καταγωγή του έθνους είναι δηλωτικοί της βούλησής του να υπάρξει από εδώ και στο εξής.
Εδώ βρίσκεται το βαθύτερο νόημα στις ανασκαλεύσεις του παρελθόντος από την νεωτερική ιδεολογία του εθνικισμού: ορίζοντας την γενέθλια ή ιδρυτική «στιγμή» του έθνους, οι μύθοι των προγόνων χαρακτηρίζονται από έντονη διδακτική φόρτιση, συμπυκνώνοντας παραδείγματα προς μίμηση και πρότυπα δράσης. [4]




Πόσο μακριά στον χρόνο τοποθετείται αυτή η «στιγμή»; Η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα εξαρτάται, κατά περίπτωση, από το πρόσφορο υλικό που μια εθνικιστική ιδεολογία έχει στην διάθεσή της ή καταφέρνει να ιδιοποιηθεί από την δεξαμενή του παραδοσιακού παρελθόντος το οποίο, ας μην λησμονούμε, θεωρείται ότι υπήρξε ανέκαθεν «εθνικό».
Έτσι, οι Φινλανδοί μπορούν ευχερώς να επικαλούνται το έπος της Καλεβάλα [5] και να το τοποθετούν τις ρίζες του έθνους τους στην Εποχή του Σιδήρου. Το γεγονός ότι η παράδοση στην οποία παραπέμπουν δημιουργήθηκε μόλις το 1835 δεν συνιστά φυσικά κώλυμα- απλώς αντιμετωπίζεται σαν άλλη μια στιγμή εθναφύπνισης.
Το παράδειγμα των Φινλανδών και της Καλεβάλα ακολουθούν και οι γείτονές τους Εσθονοί, με τον Γιό του Καλεβί (Kalevipoeg)[6], ένα ακόμη έπος που θεωρείται η βάση για την αναδρομή στους προϊστορικούς χρόνους ώστε να αποδειχθεί και η δική τους μακραίωνη εθνική καταγωγή. Αδιάφορα βέβαια από την «ασήμαντη» λεπτομέρεια ότι πρόκειται για συμπίλημα προφορικών παραδόσεων που συγκεντρώθηκαν και συμπληρώθηκαν εντέχνως μόλις στα μέσα του 19ου αιώνα, ενώ μέχρι τότε οι σημερινοί Εσθονοί δεν διέθεταν ούτε καν ξεχωριστό εθνώνυμο.
Έκτοτε όμως, όπως ήταν αναμενόμενο, φρόντισαν να σφραγίσουν τα κενά στην μακραίωνη συνέχεια της εθνικής παρουσίας τους. Προέβησαν αναδρομικά στην εθνική τους διαφοροποίηση από τους μη ιθαγενείς που είχαν ζήσει κατά καιρούς στα εδάφη τους (Γερμανούς αστούς, Σουηδούς αριστοκράτες, Ρώσους γραφειοκράτες) και συνέλεξαν τα τεκμήρια της διαφορετικότητάς τους στο Εθνογραφικό Μουσείο του Τάρτου [7] όπου καθένα από τα εκατό χιλιάδες ευρήματα αντιστοιχεί σε δέκα περίπου μέλη του μικροσκοπικού αυτού έθνος του ενός εκατομμυρίου. [8]
Παρόμοια παραδείγματα σημαίνουν ότι ο εθνικισμός είναι έτοιμος να αξιοποιήσει κάθε νέο στοιχείο ή εύρημα που θα επιβεβαιώνει την ειλημμένη απόφασή του να υπερασπιστεί την αρχαιότητα του έθνους που εκπροσωπεί, την ακλόνητη βεβαιότητά του ότι όντως ομιλεί εξ ονόματος μιας αναλλοίωτης οντότητας με βαθιές ρίζες στο παρελθόν. Το παράδειγμα της Ζιμπάμπουε επιβεβαιώνει με ακραίο τρόπο αυτό ακριβώς το σημείο.
Ο αγώνας εναντίον των αποικιοκρατών λευκών στο δεύτερο ήμισυ του 20ού αιώνα, επενδύθηκε αναδρομικά με τις ανακαλύψεις του Ελλειπτικού Ναού και των τειχών της αρχαίας Μεγάλης Ζιμπάμπουε. Κι έτσι, οι παλιές φυλές ανακάλυψαν ότι ανέκαθεν αποτελούσαν έθνος.
Το Σώλσμπερυ (αρχικά μια κωμόπολη που είχε ιδρυθεί από τους Βρετανούς και είχε πάρει το όνομά της προς τιμήν του πρωθυπουργού της ακμής του βρετανικού ιμπεριαλισμού) μετατράπηκε σε Χαράρε. Και η Ροδεσία (αρχικά τοπωνύμιο μιας διοικητικής περιφέρειας της αποικίας του Ακρωτηρίου στην οποία ο Σέσιλ Ρόουντς είχε, με “μνημειώδη σεμνότητα” δώσει το όνομά του) έγινε Ζιμπάμπουε- ένα νέο εθνικό κράτος που περιέχει ένα ακόμη “αρχαίο” έθνος”. [9]
Τέτοια παραδείγματα σημαίνουν όμως και κάτι ακόμη. Ότι αυτή η ιδεολογική τάση να εξωθείται η καταγωγική αφετηρία του έθνους στο όλο και πιο μακρινό παρελθόν υποκρύπτει μια δυναμική, ευμετάβλητη και αναπόφευκτα αντιφατική διαδικασία ιστορικής αναζήτησης: ένα εσωτερικό στοίχημα πλειοδοσίας ανάμεσα στους λόγιους φορείς της ιδεολογίας, ιστορικούς, αρχαιολόγους, λαογράφους, δημοσιογράφους και πολιτικούς που απαρτίζουν την λεγόμενη «εθνική διανόηση». Γι’αυτό συχνά παρατηρούμε τόσες παλινωδίες στις εθνικιστικές έρευνες για όλο και πιο μακρινούς εστιακούς προγόνους.
Ας θυμηθούμε εδώ τις εντυπωσιακές παλινδρομήσεις του τουρκικού εθνικισμού, όπου Οσμανλήδες και Σελτζούκοι συνωθούνται με Χετταίους και Σουμέριους, με Ασσύριους και Τρώες, με Φρύγες και Λυδούς.
Όλοι τους έχουν παίξει κατά καιρούς ρόλο στο παιχνίδι της συγκεκριμένης εθνικιστικής ιδεολογίας με τον χρόνο, συνωστιζόμενοι στο άρμα των εστιακών προγόνων του σύγχρονου τουρκικού έθνους.
Η εκάστοτε προτεραιότητα ενός παραδοσιακού πολιτισμού έναντι των άλλων εξαρτάται από πλειάδα συγκυριακών παραγόντων: από τα ευρήματα της αρχαιολογικής σκαπάνης, από την φαντασία των απολογητών της εθνικιστικής ιδεολογίας, από την κυμαινόμενη ευπιστία των μελών του εθνικού σώματος ανάλογα με τις περιστάσεις, από τις δυνατότητες του εθνικού κράτους να επιβάλλει τις απόψεις του για την επίσημη εκδοχή της τουρκικής ιστορίας στην εκπαίδευση, στα γράμματα και στην συλλογική συνείδηση και, τέλος, από τους ευρύτερους προσανατολισμούς και τις πολιτικές επιδιώξεις της εθνικιστικής ιδεολογίας –άλλοτε στραμμένης προς το Τουράν, άλλοτε προς την γη της Ανατολίας κι άλλοτε πάλι προς την Δύση. [10]
Ανάλογες, αν όχι τόσο εντυπωσιακές, ταλαντεύσεις παρατηρούμε και σε λιγότερο νεοπαγείς ή «εξωτικούς» εθνικισμούς. Ο 19ος αιώνας βρίθει παραδειγμάτων από τους ιδεολογικούς επαμφοτερισμούς ανάμεσα στους Φράγκους και τους Γαλάτες προγόνους του σύγχρονου γαλλικού έθνους, ενόσω από την πλευρά του ο γερμανικός εθνικισμός έφθανε την δική του αναζήτηση μέχρι την αντίσταση των γερμανικών φύλων ενάντια στην Ρώμη στον 1ο και 2ο αιώνα π.Χ. [11].
Για τουλάχιστον εξήντα αιώνες γραπτής ιστορίας, ο πόλεμος δεν ήταν γενικά μεταξύ εθνοτήτων σαν αυτές που εξαπέλυσαν πολέμους στους τελευταίους δύο αιώνες, αλλά μεταξύ πόλεων και επαρχιών ή μεταξύ διεθνικών αυτοκρατοριών ή θρησκειών.
Ο κατακτήσεις της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι πολυαίμακτες διενέξεις ανάμεσα στις ελληνικές πόλεις-κράτη, οι ιδιωτικές φεουδαλικές διαμάχες του Μεσαίωνα, η παρατεταμένη σταυροφορική διένεξη της Χριστιανοσύνης με το Ισλάμ είχαν λιγότερο τον χαρακτήρα του σύγχρονου εθνικισμού, όσον αυτόν του αρχαίου ή μεσαιωνικού κοσμοπολιτισμού ή τοπικισμού. [12]



Mahabarata scene, Batu Caves, near Kuala Lumpur Malaysia

Ο ινδικός εθνικισμός, όταν δεν αναζητεί τις ρίζες του σύγχρονου έθνους στα έπη της Ραμαγιάνα και της Μαχαμπαράτα, ικανοποιείται με την ινδουιστική αυτοκρατορία του Ασόκα στον 3ο π.Χ. αιώνα, λησμονώντας την καταλυτική για την ινδική εθνογένεση επίδραση της βρετανικής αποικιοκρατίας ή την νεωτερική εθνικοποίηση της θρησκευτικής διαφοράς των ινδουιστών (και μετέπειτα Ινδών) από τους Μουσουλμάνους (και μετέπειτα Πακιστανούς).
Ο εβραϊκός εθνικισμός τοποθετεί τους ιδρυτικούς του μύθους άλλοτε στην καταστροφή του δεύτερου Ναού του Σολομώντα από τους Ρωμαίους τον 2ο αιώνα μ.Χ. άλλοτε στην καταστροφή του πρώτου Ναού από τους Βαβυλώνιους και την εξορία των Ιουδαίων τον 6ο αιώνα π.Χ. κι άλλοτε ακόμη μακρύτερα, στην Έξοδο από την Αίγυπτο ή στους «πατριάρχες» του (σύγχρονου πάντα) εβραϊκού έθνους, στον Αβραάμ και τους γόνους του [13].

Για τους προτεστάντες του Όλστερ, οι πρόγονοί τους δεν ήταν πρεσβυτεριανοί έποικοι που ήρθαν στην Ιρλανδία από την Σκωτία στις αρχές του 17ου αιώνα, αλλά μέλη ενός προχριστιανικού βρετανικού φύλου. Οι Ιρλανδοί εθνικιστές του Νότου πάλι, οι καθολικοί, πίστευαν ότι η γλώσσα στον κήπο της Εδέμ ήταν κελτική.


Ο Καρλομάγνος επισκέπτεται τον πάπα Ανδριανό Α'

Στο εσωτερικό του αγγλικού εθνικισμού τον 19ο αιώνα, διατυπώνονταν αντικρουόμενες απόψεις για το κατά πόσον οι Άγγλοι προέρχονται από τα γερμανικά φύλα ή από τους απογόνους του Αινεία της Τροίας.
Στον κορεατικό εθνικισμό, ο μυθικός πρόγονος είναι ο Τανγκούν, γιος αρκούδας, που φέρεται να ίδρυσε την πρώτη κορεατική δυναστεία την τρίτη χιλιετία π.Χ.
Άραβες εθνικιστές τον καιρό του μεσοπολέμου αναζητούσαν τις ρίζες του πανάρχαιου έθνους τους στον Χαμουραμπί.
Για τον Βουκ Κάρατζιτς, ο σερβικός πολιτισμός είχε ηλικία πέντε χιλιετηρίδων και υπήρξε ο λαμπρότερος όλων, ενώ ο Ιησούς και οι Απόστολοι μιλούσαν σερβικά.
Για τους ιδρυτικούς μύθους του ελληνικού έθνους βλ. προηγούμενο θέμα που είχα αναρτήσει: http://dimitrisdoctor2.blogspot.com/2008/05/blog-post_16.html

Ως επίλογο, παραθέτω τον υπέροχο επίλογο του βιβλίου του κ.Λέκκα:

«Ο ίδιος τρόπος με τον οποίο σκεφτόμαστε για τον κόσμο μας και για τον εαυτό μας μέσα σε αυτόν, έχει αφομοιώσει το παράξενο και αντιφατικό παιχνίδι του εθνικισμού με τον χρόνο. Ένα παιχνίδι που άλλοτε αποδεικνύεται παράγοντας κοινωνικής συνοχής και σταθερότητας κι άλλοτε παράγοντας κινδύνου και αναταραχής.
Ένα παιχνίδι που αναδεικνύει την εγωιστική ανασφάλεια του ανέστιου ανθρώπου της νεωτερικότητας, ενόσω του εμπνέει ένα ασύγκριτο πνεύμα ηρωισμού και αυταπάρνησης.
Ένα παιχνίδι που προσφέρει στον σύγχρονο άνθρωπο μη μεταφυσικές εξηγήσεις για τον κόσμο και προτροπές για το τι μπορεί και πρέπει να επιτύχει ο ίδιος με τις πράξεις του, ενώ αυτό που κάνει δεν είναι παρά να αφηγείται ένα υποκατάστατο θείου δράματος.
Ένα παιχνίδι συναρπαστικό στην κριτική του ανάλυση, η οποία είναι υποχρεωμένη να αναδεύσει τον θολό πυθμένα της ίδιας μας της σκέψης» [14].

doctor

______________________________________________

[1] Π.Λέκκας, «Το παιχνίδι με τον χρόνο» σ. 167-75. Σχετικά με το προαναφερθέν βιβλίο αλλά και με τον συγγραφέα του είχα ανεβάσει σχετικό θέμα: http://dimitrisdoctor2.blogspot.com/2007/12/blog-post_3319.html
[2] M.Weber, Economy and Society, τόμος 1, σ,389.
[3] Τον κατ’ουσίαν πολιτισμικό χαρακτήρα των φυλετικών επιχειρημάτων του εθνικισμού είχε πρώτος επισημάνει ο Otto Bauer στην ρηξικέλευθη για τον μαρξισμό πραγματεία του για το έθνος, The concept of the Nation, σ.103. Για το ίδιο σημείο, βλ.επίσης F.Hertz, Nationality in History and Politics, σ.56-61, L.W.Doob, Patriotism and Nationalism, σ.237, Β.Anderson, Imagined Communities, σ.135-6, Ε.Hobsbawm, Nations and Nationalism since 1780, σ.63-5 και G.L. Mosse, Racism and Nationalism, σ.163-73.
[4] Α.D. Smith, National identity and myths of ethnic decent, σ.118.
[5] Η Καλεβάλα αποτελεί έργο του λαογράφου και φιλόλογου Ελίας Λένροτ, ο οποίος συνέλεξε σύντομες μπαλάντες από την προφορική παράδοση και τις συνέραψε το 1835 σε ενιαίο αφήγημα με δικές του λυρικές συμπληρώσεις. Το ενιαίο αυτό «εθνικό» έπος επεξέτεινε περαιτέρω το 1849.
[6] Το έπος του Kalevipoeg αποτελεί έργο του ιατρού και λαογράφου Φρίντριχ Ράινχολντ Κρόιτσβαλντ, ο οποίος δημιούργησε τα δημώδη τραγούδια που είχε συλλέξει, συμπληρωμένα με την δική του συνεκτική ποίηση, από το 1857 έως το 1861. T.U. Raun, Estonia and the Estonians, σ.56.
[7] Founded in Tartu in 1909, the Estonian National Museum was dedicated to the memory of Jakob Hurt, one of the greatest Estonian collectors of folklore. The museum was to be so authoritative and comprehensive an institution that it could simply have been called the Estonian Museum (much like the British Museum, the Russian Museum).
http://www.erm.ee/?lang=ENG
[8] Ε.Gellner, “Reply: Do nations have navels?”, σ.367-8.
[9] T.Pakenham, The scamble for Africa, σ.375-85.
[10] Για την αναδρομή του τουρκικού εθνικισμού στους Χετταίους και τους Σουμέριους, βλ.μεταξύ άλλων H.Seton-Watson, Nations and States, σ.259. Για την διαμόρφωση της τουρκικής εθνικής ταυτότητας, βλ. προηγούμενο σχετικό θέμα:
http://dimitrisdoctor2.blogspot.com/2007/11/blog-post_4979.html
[11] J.A. Fishman, Language and Nationalism, σ. 99.
[12] C.H.Hayes, Nationalism, Historical Development, σ.240.
[13] Η συντηρητική πτέρυγα των «ορθόδοξων» Ισραηλιτών που υπογραμμίζει την κληρονομιά του Μωυσή, αντιμάχεται την κοσμική και σοσιαλίζουσα πτέρυγα των «πατέρων του έθνους» (όπως ο Μπεν Γκουριόν) που αποδίδει έμφαση στο ανεξάρτητο βασίλειο του Δαυίδ και του Σολομώντα. Οι εντάσεις συνεχίζουν να διχάζουν και την σημερινή ισραηλινή κοινωνία αντανακλώντας διαφορετικές απόψεις για την αυτοπροσωπία και το μέλλον της. Βλ.σχετικά, V.R. Dominguez, “The politics of heritage in contemporary Israel”, σ.136-43, και R.Paine, “Israel: Jewish identity and competitionn over tradition”, σ.128-32.
[14] Π.Λέκκας, «Το παιχνίδι με τον χρόνο», σ.257.

43 σχόλια:

  1. Γενικά η εμφάνιση του έθνους ταυτίζεται με την κυριαρχία της αστικής τάξης. Τα εθνικά αστικά κράτη προερχόμενα από τις πολυεθνικές μεσαιωνικές αυτοκρατορίες έχουν μεγάλη ανάγκη να αποδείξουν ότι "είναι από σόι". Με αποτέλεσμα η ασυναρτησία να κορυφώνεται στις περιπτώσεις των Εσθονών, της Ζιμπάμπουε, των γειτόνων μακεδόνων γνήσιων "απογόνων" του Φίλιππου, του Μεγαλέξανδρου και του Ιουστινιανού...
    Η ανάγκη αναφοράς στο ένδοξο παρελθόν αποκαλύπτει την σύγχρονη ένδεια. Η προβολή του Περικλή και του Κολοκοτρώνη στην εποχή του Τσουκάτου, της Ζίμενς και της μονής Βατοπεδίου είναι αναγκαία. Αλλά η ασυναρτησία έχει και άλλες πλευρές. Στην εβραική μυθολογία που την βαφτίσαμε "θρησκευτικά" και στην εθνική φαντασίωση που την ονομάσαμε ένδοξη ιστορία των προγόνων.
    Ωραίο και τεκμηριωμένο ποστ Δόκτωρα για μία ακόμη φορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και παλι Μπραβο...
    Ο Λεκκας ειναι απο τους πρωτους πολιτικους κοινωνιολογους στην Ελλ΄δα που ασχολεηθηκαν συστηματικά με τον εθνικισμό..

    Φυσικά και θα κανω Λινκ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βασικέ, έτσι είναι τα πράγματα. Μέσα στην προγονολατρεία και στην εξιδανίκευση του παρελθόντος μπορεί να "δει" κανείς τις ένδειες του σήμερα και την αβεβαιότητα του μέλλοντος.
    Και όταν ένας λαός αντί να δει κατάματα την πραγματικότητα και να σχεδιάσει ρεαλιστικά το μέλλον του, αναλίσκεται στην φυγή στο παρελθόν, τότε απλώς ζει εκτός πραγματικότητας.

    ***

    Νοσφεράτε, όντως ο κ.Λέκκας κάνει καταπληκτική δουλειά και θα ήθελα να πάω μια μέρα να παρακολουθήσω κάποιο μάθημά του στην Πάντειο.

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δόκτωρ μου,
    αυτή τη φορά έπραξα οικολογικά και δεν τύπωσα, το διάβασα από το pc το ποστ σου.
    Όπως έχω κατασταλάξει, το θέμα "έθνος", δεν είναι παρά θέμα αυτοπροσδιορισμού και νοοτροπίας βασισμένο κυρίως, όπως λες κι εσύ, σε μύθους.
    Έτσι κι εγώ βαυκαλίζομαι ότι είμαι Ελληνίδα! Χα χα χα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν προλαβαίνω να διαβάσω όλο το κείμενο..... ωστόσο πληροφορήθηκα ότι το "ΈΘΝΟΣ" " εκδίδεται" σε πολλές χώρες...
    Μπράβο ο Μπόμπολας!:))

    υ.γ. Να απαγορευτεί, στο μέλλον, ο vasikos να αναρτά το πρώτο σχόλιο, τα λέει όλα και δεν αφήνει τίποτα για εμάς......:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ta etnh den xreiazontai idrytikoys mythoys. Prota yparxoyn ayta, kai meta genioynte oi mythoi. San to palio ainigma, ti ypirxe prota, i kota i to aybo. Apantithike, prota i kota.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Φυσικά και διαφωνώ και με τους δυο σας, ως προς το "....σημερινή ένδεια ..."
    Δεν θυμάμαι, διορθώστε με αν κάνω λάθος, ποτέ, να έζησε αυτή η χώρα πραγματικά, και όχι στην φαντασία των επιγόνων, καλύτερες μέρες από τις τωρινές!!!! (αναφέρομαι, πάντα, στην πλειοψηφία των κατοίκων της)

    Βεβαία άλλο η πραγματικότητα και άλλο οι μύθοι που έχουν ανάγκη οι άνθρωποι.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εάν δεν σου αρέσει το μίζερο παρόν σου το ρίχνεις στην παραμύθα του υπαρκτού ή επινοημένου παρελθόντος...

    Περί Γερμανών , ο μέγας ήρως ήτο ο Γότθος Hermann (Arminius στα Λατινικά) που όντας τέως μσθοφόρος των Ρωμαίων, κατήγαγε περιφανή νίκη εναντίον τους αργότερα όταν απεσκίρτησε...

    Πολύ καλή ανάρτησις και μην λησμονείτε ότι αι αγναί Ελληνίδαι κορασίδαι ουδέποτε υπέκυπταν εις τας ορέξεις των εκάστοτε κατακτητών / επιδρομέων.

    Η φυλή μας είναι ανόθευτος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Meropi, σε αυτή τη ζωή είσαι ό,τι δηλώσεις (glam, κάτι σε ...Εθνολογικό Κτηματολόγιο σου βρίσκεται;;;) και φυσικά καλά έκανες και δεν εκτύπωσες (έσωσες το 1/5 ενός δέντρου στον Αμαζόνιο!).

    ***

    glam, ο βασικός (όπως ο Μίκυ παλαιότερα) έκανε πρώτο σχόλιο σαν το γκολ της Ξάνθης προχθές:
    http://www.youtube.com/watch?v=CjciuHC8et0

    doc

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ethnon mythodeon.

    Γράφετε ότι τα έθνη δεν χρειάζονται ιδρυτικούς μύθους.

    Τότε πως εξηγείτε την ύπαρξη αυτών των μύθων;

    ***

    glam, δεν μιλάω για ένδεια σε σχέση με το παρελθόν. Και βέβαια σήμερα το βιοτικό επίπεδο των ελλήνων είναι πολύ καλύτερο από τα προηγούμενα χρόνια.
    Μιλάω για ένδεια σε σχέση με άλλες χώρες.
    Ένδεια την οποία αντιπαρέρχονται πολλοί αντιπαρατάσσοντας τον ...Παρθενώνα ή τον Όμηρο...

    doc

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Pölsemannen, hej hej!

    Επέστρεψες; Άντε, καλή προσαρμογή.
    Φυσικά οι ελληνίδες δεν υπέκυπταν και έτσι δεν νοθεύτηκε το Έθνος των Ελ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εξαιρετική και αυτή η ανάλυση Doctor. Νομίζω ότι αυτό που υπάρχει πάντα είναι η ανάγκη του ανθρώπου, ως αγελαίου/κοινωνικού ζώου, να σχηματίζει ευρύτερες ομάδες για να επιβιώσει και να διαμορφώσει το περιβάλλον του, δηλαδή να φτιάξει πολιτισμό. Το ιδεολογικό/φαντασιακό υπόβαθρο θα εφευρίσκεται πάντα και μπορεί να διαφέρει στις εποχές, αλλά η ανάγκη είναι υπαρκτή. Θα ωφελούμαστε από αυτή τη συνειδητοποίηση κατά το ότι θα γινόμασταν περισσότερο ορθολογικοί στον τρόπο με τον οποίο θα οργανώναμε τη ζωή μας στον πλανήτη και θα παύαμε να δαιμονοποιούμε τους άλλους και να πιστεύουμε ότι είναι ιερό μας καθήκον να σκοτώσουμε τους αλλοεθνείς/τους απίστους/τους κομουνιστές/τους καπιταλιστές κ.λπ. κ.λπ.. Η δημιουργία συλλογικοτήτων όπως τα έθνη ή ο,τιδήποτε άλλο (π.χ. συλλογικότητες που βασίζονται στην ιδεολογία ή τη θρησκεία) είναι τόσο αυθαίρετη όσο και αναγκαία, το ζητούμενο είναι κάποτε να φτάσουμε στη συλλογική συνείδηση ανθρωπότητα, πλανήτης ή σύμπαν. Το έθνος ως συλλογική ταυτότητα έχει μια αντοχή διότι βασίζεται σε κάποια «βολικά» χαρακτηριστικά που μας κάνουν να αισθανόμαστε οικειότητα, όπως γλώσσα, συνήθειες, συμπεριφορά, παράδοση, θρησκεία, αντιλήψεις. Από εκεί και πέρα οι μύθοι εφευρίσκονται εύκολα και εντάσσονται στο πλαίσιο της ενίσχυσης της συλλογικής συνείδησης σε παιδιά αλλά και σε ενηλίκους, σε φαντασιακό επίπεδο. Όπως όλα τα πράγματα του ανθρώπου, βέβαια, αυτά είναι δυναμικά και σχετικά, κάποια από αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να υπάρχουν και άλλα όχι, ενώ δεν σπανίζουν και οι εξαιρέσεις. Όπως και να έχει, ο άνθρωπος θα ενηλικιωθεί όταν αποκτήσει συνείδηση αυτών των πραγμάτων και καταλάβει τις δυνάμεις που επιδρούν πάνω του, όταν γίνει συνειδητός παρατηρητής του εαυτού του, απαλλαγμένος από παρωπίδες, φανατισμούς και θεμελιώδη ψεύδη ή μισές αλήθειες. Η αντίληψη της συλλογικότητας είναι πάντα κατά συνθήκη, είναι πάντα θέμα επιλογής (π.χ. ένας Κινέζος ορίζει ως έθνος του μια συλλογικότητα που έχει περισσότερες από μία γλώσσες, πράγμα αδιανόητο για εμάς) και φυσικά υπόκειται σε αντικειμενικές επιδράσεις (όπως οικονομικές, τεχνολογικές συνθήκες κ.λπ.) Η συλλογικότητα πόλη-κράτος θα ήταν εκτός τόπου σήμερα εξαιτίας του τεχνολογικού-οικονομικού περιβάλλοντος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Mas aresoyn ta paramythia kai istories. Panta ixa tin aporia na matho, pios itan o propappos toy propappoy moy. Kapos etsi kai me ta ethnh. Erebnoyn to parelthon kai plathoyn mythoys. Ara, ta ethnh proyp;arxoyn gia na ftiaksoyn toys mythoys, oxi to antistrofo. To par;adeigma stoys Esthonoys. Oi mythoi toys yphrxan kai prin katagrafoyn kai kapoios ta sylleksei kai ta epeksergastei filologika. Oi idioi yphrxan san ethnikh ontotita, oi opoioi gennhsan toys mythoys. Den katalabaino ti enoeis oti den hxan ethnonymo. Afoy einai katagegramena stin istoria. Ta xronika milane akoma kai apo thn epoxh tvn romaion gia aytoys. Metepeita me toys polonoys kai lithoyanoys eixan kai ena enaio baseilio. Oi germanoi ippotes kai monaxoi synexos toys anaferoyn. Oi Skandinaboi ixan tis Saga akoma kai tin epoxh poy egrafan me runes.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ehnon mythodeon, σας παραπέμπω στο αμέσως προηγούμενο σχόλιο από το δικό σας, αυτό του Περαστικού όπου έξοχα αναλύει τα περί συλλογικοτήτων.

    Όσο για την προϋπαρξη των εθνών που γράφετε δεν συμφωνώ.
    Και σήμερα υπάρχουν Κρητικοί και Κρήτη, όμως δεν θεωρούν εαυτούς ως ξεχωριστό έθνος από το ελληνικό.
    Αν σε 100 χρόνια νιώσουν αλλοεθνείς, τότε έχουν (πιστέψτε με) εκατοντάδες πατήματα στην ιστορία του νησιού για να στήσουν εθνική κρητική ιστορία.
    Η επίκκλησή τους όμως ότι από την αρχαιότητα υπάρχουν οι λέξεις Κρήτη, Κρήτες, Κρητικοί ουδόλως σημαίνουν ότι αυτοί οι όροι ήταν δηλωτικοί έθνους.

    Και φυσικά το έθνος αυτό έκανε: δεν προέκυψε εκ του μηδενός, αλλά συσπείρωσε ήδη υπάρχουσες συλλογικότητες, τις οποίες εξύψωσε και απομόνωσε ώστε αυτές να θεωρούν τον εαυτό τους ως ξεχωριστή εθνική οντότητα.
    Έτσι, προέκυψε το αυστραλιανό, το νεοζηνλανδικό, το Καναδικό και άλλα πολλά έθνη που αποσπάσθηκαν από τα αρχικά τους.
    Έτσι θα προκύψει σε 2-3 γενιές το Κυπριακό έθνος, το οποίο αργά αλλά σταθερά θα αρχίσει να διακρίνει τον εαυτό του από το ελληνικό.

    Η εθνογένεση δεν σταματά ποτέ και η εθνική ταυτότητα αλλάζει νόημα συνεχώς.

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αυτή τη φορά δεν τύπωσε η Μερόπη αλλά τύπωσα εγώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Πάντα απολαυστικό το διάβασμα γιατί έχει να δώσει το κάτι παραπάνω. Μ'αρέσει το θέμα και συνήθως το ψάχνω. Να'σαι καλά για τις παραπομπές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αχιζω να μαζευω οσο μπορώ τιςσχετικές συζησεις και κειμενα περι εθνικισμου αντιεθνικισμου στο ποστ ...οχι οτι θα καταλήξει καπου βεβαια ..αλλά ..ετσι!
    http://nosferatos.blogspot.com/2008/09/porta-aurea.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Κατά βάση δεν είμαστε τίποτε άλλο παρά θηλαστικά αγέλης, πολύ πιο κοινωνικά και περισσότερο ευφυή. Όμως το ένστικτο της αγέλης είναι κυρίαρχο. Το ζήτημα με το ανθρώπινο είδος είναι το ότι μπορεί να έχει επίγνωση της αγελέας του συμπεριφοράς και πολύ περισσότερο ότι η συμπεριφορά του αυτή επηρεάζεται από την θέαση του Κόσμου, της προέλευησής του και της θέσης του μέσα σε αυτόν.

    Έτσι οι περισσότερες "επιθετικές" κοινωνίες έχουν αν δεν κάνω λάθος ιδρυτικούς μύθους, ανθρωποκεντρικούς, που σχετίζοναι με τον χρόνο, που είναι στην βάση τους μάλλον εξω-γήινοι (κυριολεκτικά ή μεταφορικά - οι θεοί). Υπήρξαν όμως και κάποιες αγελέες (πάντα) κοινωνίες που ήταν ειρηνικές, δεν αυτοκαταστράφηκαν και που δεν έγιναν ποτέ "έθνοι". Αυτών οι καταγωγικοί μύθοι σχετίζονταν με τον χώρο και την φύση, ήταν γήινοι αντί εξω-γήινοι ... όταν αναζητούν τις ρίζες τους, αυτές είναι κατά βάση στον φυσικό χώρο, αντί πίσω στον χρόνο !!

    Καταπληκτικό θέμα προς συζήτηση ... Δημήτρη εαν καταφέρεις να κανονίσεις συνάντηση με τον Κο Λέκκα θα ήθελα να παραβρεθώ για να συζητήσουμε επ΄ αυτού...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. καλησπέρα σας γιατρε μου μετα από καιρό
    Η υπαρξη συνεκτικών μύθων δεν ειναι νομιζω χαρακτηριστικό των εθνικών κρατών όπως τα γνωρίζουμε σήμερα. Οι παπαριές για κοινούς προγόνους, γενναρχες ηρωες και προαιώνιες καταγωγές υπάρχουν σε ολες τις εποχές και σχετίζονται με την αναγκη να καλλιεργηθεί η ενότητα και η συνοχή στα πλαισια της όποιας κοινότητας. Εκτός από την προαιώνια καταγωγή και οι προαιώνιοι εχθροί υπηρξαν εξισου δημοφιλείς.
    Η διαφορά εγκειται νομίζω στο γεγονός ότι με την γέννηση των εθνικών κρατών, η μυθοπλασία αυτού του τύπου, η δημιουργία δηλαδη ενος βολικού παρελθοντος αποτέλεσε εργαλείο στα χέρια των πολιτικών και ακαδημαικών ελίτ που διαμόρφωσαν το νέο περιβάλλον το 19ο αιώνα και όχι μια αυτόματη συλλογική διαδικασία στα πλαίσια της κοινότητας.
    Ενδιαφέρον δεν έχει νομίζω το γεγονός ότι τα συγχρονα εθνη βασίζουν την ενοτητα τους σε διαμορφωμένουσ μύθους, ενδιαφέρον έχει το γεγονος ότι οι μύθοι αυτοί αποτελούν προιον εργαστηριακής ερευνας και κατασκευης κατα παραγγελία. Η αστική τάξη κατα το 19ο αιώνα δημιουργησε μια εντελώς νέα πολιτική και ιδεολογική βάση με την εισαγωγη της ιδέας του εθνικού κράτους ακυρώνοντας ετσι το παραδοσιακό φεουδαλικο και αριστοκρατικό συστημα εξουσίας. Η τρομακτική επιτυχία του εγχειρηματος οφείλεται βέβαια κυρίως στισ οικονομικές και κοινωνικές συνθηκες αλλά και σε μεγάλο βαθμο στην εφυεστατη δημιουργία εθνικών μύθων που υιοθετηθηκαν ταχύτητα από το κοινο (μιας και αξιοποιούσαν στο επακρο προκαταληψεις ανταγωνισμούς και εχθρες που ήδη προυπήρχαν)και διαιρεσαν την ευρώπη και στη συνέχεια τον κόσμο σε μια εντελώς νέα πολιτική και ιδεολογική βάση.

    ΥΓ. Θεωρώ την "καταπληκτική γλώσσα" του κ Λέκκα ενα ειδος καλλιαρντών . Κειμενα που ζαλίζουν και χρειαζονται πανω από μια αναγνωση για να γινουν κατανοητά δεν μου αρέσουν. Νομιζα οτι το στυλακι ειχε αποβιωσει μαζι με την ναρκισιστική "αριστερη διανόηση" της μεταπολίτευσης. Φευ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. αναγκαια διορθωση:
    Τα περι καλλιαρντων αφορούν την τριτη παραπομπή που οπως διαπιστωσα ξαναδιαβαζοντας το ποστ δεν ειναι του κ. Λέκκα. Χίλιες συγνωμες......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Δημήτρη,
    πολύ ενδιαφέρον ποστ και προπαντός κάποια απ τα σχόλια τα οποία παράλληλα με αυτό που έχεις αναρτήσει μπορεί να αποτελέσουν και βιβλίο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ασκαρδαμυκτί, πάει το δέντρο στον Αμαζόνιο τελικά, άσπλαχνε!!!

    ***

    kitsosmitsos, δεν είσαι σε ταξίδι πάλι; Ή διάβασες το ποστ από καμιά Βραζιλία;

    ***

    Νοσφεράτε, καλή η προσπάθεια για συλλογή όλων των σχετικών θεμάτων σε μια υπερενότητα. Κάτι θα βγει, κάτι θα μείνει.

    doc

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Mirage, οι καταγωγικοί μύθοι στήθηκαν (και στάθηκαν) αναλόγως της δεκτικότητας της κοινωνίας και σε πλήρη εναρμόνιση με ήδη υπάρχουσες προκαταλήψεις ή δεισιδαιμονίες, όπως γράφει ο sxolio.gr.

    ***

    sxolio.gr, η ανάγνωση της (όντως) περίτεχνης και δύσκολης γραφής του κ.Λέκκα, η οποία σε καμία περίπτωση δεν πάσχει από βερμπαλισμό, είναι για μένα μία απόλαυση.
    Μου αρέσει επίσης ο Βέλτσος όπως γράφει. Είναι θέμα μαζοχισμού ίσως!!!

    ***

    mtryfo, δεν υπάρχει μεγαλύτερο βιβλίο από το διαδίκτυο πλέον!

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Αν σε 100 χρόνια νιώσουν αλλοεθνείς, τότε έχουν (πιστέψτε με) εκατοντάδες πατήματα στην ιστορία του νησιού για να στήσουν εθνική κρητική ιστορία.
    Η επίκκλησή τους όμως ότι από την αρχαιότητα υπάρχουν οι λέξεις Κρήτη, Κρήτες, Κρητικοί ουδόλως σημαίνουν ότι αυτοί οι όροι ήταν δηλωτικοί έθνους.

    Ayto to apospasma ta leei ola. Ta dika moy logia perita. Prota tha niosoyn alloethneis, meta tha dimioyrgisoyn toys mythoys. Tha broyn pathmata sthn istoria kai tha thn ermhneysoyn kata to dokoyn. Ayto den tha ginei apo mera se mera, alla se kathe stadio ekselikseis tha exoyn tis ermhnies poy toys ekshphretei. H istoria den einai episthmh. Edo einai i diafonia, kai telikh symfonia moy.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Εξαιρετικό άρθρο και μερικά πολύ καλά σχόλια.

    Οσο αφορά τον εβραϊκό εθνικισμό πληροφοριακά να προσθέσω οτι αποτελεί ένα πρόσφατο φαινόμενο και παρουσιάζει εξαιρετικά πολλά πρόσωπα. Πχ έχουμε το φαινόμενο των εθνικιστών (ως ξεχωριστό έθνος) ορθόδοξων που όμως αντιμάχονται την ύπαρξη του Ισραήλ ως κράτος γιατί περιμένουν την έλευση του Μεσσία που είναι ο μόνος που επιτρέπεται να το ιδρύσει. Ενδιαφέρον είναι οτι δεν επιζητούν την μετατροπή του νυν σε θεοκρατικό αλλά το απορρίπτουν ως έχει.

    Βγαίνω εκτός θέματος όμως - επαναλαμβάνω τα συγχαρητήρια μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. ethnon, δεν δημιουργούν τα έθνη οι ...μύθοι, αλλά ο εθνικισμός ως γενεσιουργός αιτία τους.

    ***

    abravanel, ευχαριστώ. Όντως ο εβραϊκός εθνικισμός έχει αρκετές εκφάνσεις (η μια πιο χαριτωμένη από τις άλλες!).
    Βεβαίως οι χριστιανοί έλληνες ακροδεξιοί είναι λίγο μπερδεμένοι διότι ως χριστιανοί πρέπει να αποδεχτούν ότι όλοι οι άνθρωποι προέρχονται από τους εβραίους Αδάμ και Εύα!

    doc

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Για τη δουλειά που ρίχνεις τα χω ξαναπεί. Ιδιαιτέρως μου άρεσαν τα των βόρειων λαών, αλλά και το προηγουμενο σχόλιο σου χεχε.

    Η σημερινή λέξη είναι catpwi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Μάλιστα. Το διαβάσαμε και αυτό. Αυτοί που έγραψαν τις βέδες και τις ιλιάδες ήταν εθνικιστές/ και ο αδάμ με την έβα εβραία. Εμένα πάντως για Μαορί μου έφερναν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. dark,ευχαριστώ!

    cyber, που το διαβάσατε αυτό;
    Αυτοί που έγραψαν τις βέδες δεν ήταν εθνικιστές (διότι δεν υπήρχε εθνικισμός τότε). Αυτοί που εκμεταλλεύτηκαν πολιτικά τις βέδες, ναι, ήταν εθνικιστές (ο όρος εθνικιστές με την εθνογενετική/εθνοκατασκευαστική [διαλέχτε]έννοια και όχι με την σημερινή).

    Καλημέρα σε όλους και καλή εβδομάδα.
    Λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων το επόμενο ποστ θα είναι την επόμενη Δευτέρα, εκτός απροόπτου.

    doc

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Πολύ καλό!

    ...αυτά βεβαίως ισχύουν για τους...άλλοι μιας και το δικό μας ΕΛ έθνος όπως είπε και συν+συνblogger polsemannen είναι καθαρό και ατόφιο στο 102% του ανα τους αιώνας!!!!


    Υ.Γ. Φτιαξε καρδιά μου το δικό μας παραμύθι, γιατί χανόμαστε :)
    Υ.Γ.2: Σαν πιο αστείο παράδειγμα της παραμύθας που μπορεί να φτιαχτεί μου φάνηκε η πίστη των Τζαμαϊκανων ρασταφάρι πως είναι Εβραίοι (!) διότι:
    α) Είναι αφρικάνοι
    β) ήτοι απόγονοι Αιθιόπων
    γ) όμως ο Σολομώντας (!) είχε *μπιπ* την βασίλισσα του Σαβά (!!!!) και της έκανε παιδιά, τα οποία τα πήρε μαζί της
    δ) Η οποία βασίλισσα είχε επικράτεια (πάνω κάτω) την σημερινή γη της Αιθιοπίας
    ε) άρα και συνεπώς οι Αιθίοπες είναι απόγονοι του Σολομώντα, άρα ΕΒραίοι!!!!


    Γιατρεεεεεεεε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Doctorε,

    Σε καλησπερίζω!

    Από τα λίγα που διάβασα μέσα από το κείμενο της ανάρτησης και σε κάποια από τα σχόλια, να συμπεράνω ότι οι λεγόμενοι “εθνικοί μύθοι” (που στην ουσία δεν είναι ιδρυτικοί με την έννοια ότι οι μύθοι αυτοί δεν αποτέλεσαν την απαρχή των εθνών - τα έθνη είναι σύγχρονη ιστορική κατηγορία), απλώς ενίσχυσαν την εθνική συνείδηση που ήταν απαραίτητη για την εδραίωση των εθνικών κρατών;

    Anef_Oriwn
    Τρίτη 9/9/2008 – 11:24 μ.μ.

    Υ.Γ.: Σου χρωστάω και μια απάντηση σε κάτι με ρώτησες στο blog μου. Θα σου απαντήσω με email.

    Anef_
    11:25 μ.μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Δεν ξέρω για τα άλλα έθνη, γιατρέ μου, αλλά χθες, τρομοκρατηθείς σφόδρα από τα εσχατολογικά δημοσιεύματα του διεθνούς τύπου για τα εγκαίνια του LHC, πήρα το πρωί το διαστημόπλοιο από το γκαράζ (ως γνήσιος διαστημοπόντιξ) και πλέον βρίσκομαι σε τροχιά Hohman για τον Άρη, όπου και σκοπεύω να ιδρύσω το δικό μου... Μίκειον Έθνος.

    Την ιστορία του οποίου θα καταγράφω real-time σε redundant ψηφιακά αποθηκευτικά μέσα, διεσπαρμένα σε διάφορα σημεία του ηλιακού συστήματος σε υπερβολικά πεπλατυσμένη ελλειπτική τροχιά για πρόσθετη ασφάλεια (σαν τους κομήτες π.χ.), ώστε να μη βγει κάνας... τρελογιατρός μετά από κάνα-δυο χιλιάδες χρόνια και αμφισβητεί μετά από ενδελεχή ιστορική έρευνα την καθαρότητα και ανωτερότητα της Ημετέρας Περιουσίου Φυλής ;-)


    Χώρια που αν οι Κασσάνδρες επαληθευθούν και καταπιεί τη Γη καμιά... μαύρη τρύπα (όχι η... γνωστή του Αλογοσκούφη - αυτή ούτε καταπίνει ούτε... καταπίνεται), το Μίκειον Έθνος θα αποτελεί τη μοναδική συνέχεια του Ανθρωπίνου Γένους.

    Τύφλα να 'χουν οι Καλεβάλες, οι Αβράμηδες και οι... Ταγκούνηδες.

    Ούτε ο Αδάμ τέτοιες δόξες!


    Υ.Γ. Τώρα αν σου πω ότι το σχόλιο No. 33 ήρθε... τυχαία, θα με πιστέψεις; Μάλλον όχι, οπότε δε θα καταφύγω τις... δικαιολογίες :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Να σας πω κι'εγω οτι δεν θελει και πολυ καιρο για να δημιουργησεις ενα "εθνος" εαν κοιταξουμε την περιπτωση της Αμερικης (ΗΠΑ).

    Μεχρι και την περιοδο της Ανεξαρτησιας οι περισσοτεροι (αν οχοι σχεδον ολοι) θεωρουσαν τον εαυτο τους Βρετανοι πολιτες ασχετως αν πολεμισαν κατα των βασιλικων στρατευματων.

    Αλλα κι΄ αυτο αν δεν το πιστευετε, τοτε δειτε τους μεταναστες απο τοσες χωρες... Μεχρι το 1830, ειχαμε περιπου 10 εκατομυρια πολιτες(και 2 εκατ. σκλαβους). Η μεγαλυτερη αυξηση πληθυσμου εγινε απο εξω...

    Οι γενεες των μεταναστων εγιναν Αμερικανοι, και μαλιστα φανατικοι εθνικιστες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. zaphod αν είσαι στην Τζαμάικα τίγκα στο μπάφο, όχι εβραίος, αλλά και εσκιμώος μπορείς να το παίζεις!

    ***

    anef, η κότα είναι ο εθνικισμός και το αυγό το έθνος, και όχι το αντίθετο.
    Φυσικά και το έθνος από κάπου προήλθε, δεν φύτρωσε από το πουθενά και σήμερα είναι υπαρκτό, ως κοινωνική σύμβαση και όχι ουτοπία ή αυταπάτη.

    ***

    Μίκυ, καλωσήλθες φίλε. Πως πάει στο CERN?
    Μια μικρή Ινδή διάβασε το σχόλιό σου και αυτοκοκτόνησε...
    Αν είναι δυνατόν να χάνεται μια ανθρώπινη ζωή από τις υπερβολές των ΜΜΕ και την θρησκοληψία.

    doctor

    ***

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. andros, το αμερικανικό έθνος είναι η απόδειξη ότι αν κάποιοι άνθρωποι θέλουν, δημιουργούν το έθνος τους σύμφωνα με το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό.

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Γεια σου troll, καμάρι της Λάρισας!!!

    doc

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Πολύ καλό post όπως πάντα άλλωστε :)

    Ας σου κάνω και μία αποκάλυψη, κάποτε είχα το "ψώνιο" να γράψω ένα βιβλίο με τους Ελληνικούς εθνικούς μύθους αλλά όπως πάντα δε ολοκλήρωσα το ψώνιο μου :(

    Πάντως στο προηγούμενο blog μου είχα γράψει μερικά posts: http://ioanniskaramitros.blogspot.com/search/label/Ελληνικοί%20εθνικοί%20μύθοι
    Μία παράκληση μόνο: Αν σχολιάσεις πες μου είτε στο δικό σου blog είτε στο καινούργιο μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Γιάννη, δεν είναι ψώνιο, άλλωστε τα blogs τι είναι; Ζωντανά ηλεκτρονικά βιβλία με τους αναγνώστες να συμμετέχουν ενεργά.
    Ίσως το βιβλίο με την σημερινή έννοια να φτάνει στο τέλος του.

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Δημήτρη
    Εγώ το θεωρώ ψώνιο είτε είναι είτε δεν είναι :)

    Μάλλον έχεις δίκαιο για τα blogs.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Γιάννη, όταν γράψεις βιβλίο θα ήθελα σε παρακαλώ να το προλογίσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Ευχαρίστως μιας και θα είναι τιμή μου αλλά δυστυχώς δεν πρόκειται πότε να το γράψω :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή