Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

Σαν να μην πέρασε μια μέρα


Ο Γκέοργκ Λούντβιχ φον Μάουρερ (1790-1872), Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, Αθήνα .

Έληξε πριν λίγες ημέρες η προθεσμία υποβολής των δηλώσεων του Κτηματολογίου.
Δεν θα κρίνω εδώ την διαδικασία, το ότι δηλαδή οι υποβάλλοντες την αίτηση πληρώνουν στο κράτος (αλλά και σε κάποιον ειδικό για να τους την συντάξει αν οι ίδιοι δεν γνωρίζουν), ή την προχειρότητα –ειδικά των πρώτων ημερών- όσον αφορά την υποδομή των κτηματολογικών γραφείων και την ταλαιπωρία των ελλήνων πολιτών το καλοκαίρι που μας πέρασε.
Τα είδαμε, τα ζήσαμε και δυστυχώς θα τα ζούμε συνεχώς.
Η υπόθεση του Βατοπεδίου επιβεβαιώνει επίσης την υπόθαλψη της διαφθοράς και της διαπλοκής από την επίσημη εξουσία με την κάλυψη που της παρέχει η ανυπαρξία της καταγραφής των δημοσίων εκτάσεων.
Θα αναρωτιέται κανείς γιατί εδώ και σχεδόν δύο αιώνες που υπάρχει το ελληνικό κράτος δεν είχε λυθεί αυτό το ζήτημα, ή τουλάχιστον γιατί δεν απασχολούσε όλους τους κυβερνώντες από την ίδρυση του ελληνικού κράτους και μετά. Και όμως! Τους απασχολούσε, και μάλιστα από πολύ νωρίς. Παραθέτω στη συνέχεια ένα απόσπασμα από τον Λούντβιχ Μάουρερ και το έργο του «ο ελληνικός λαός» που γράφτηκε το 1835.
Θα διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι ότι τα περισσότερα από όσα απασχολούσαν τότε την ελληνική κοινωνία δεν έχουν λυθεί μέχρι σήμερα και θα διαπιστώσετε επίσης την διαχρονική αναποτελεσματικότητα της ελληνικής νομοθεσίας.
Ο εκάστοτε έλληνας νομοθέτης βλέπει με λύπη τους νόμους του να μένουν ευχολόγια και καλές προθέσεις και ουδέποτε να εφαρμόζονται, βλέπει την παρανομία και την αυθαιρεσία να επικρατούν, την διαφθορά και την παραοικονομία να έχουν επιβληθεί πλήρως, δημιουργώντας έτσι τη βεβαιότητα στον μέσο έλληνα νομοταγή πολίτη, ότι αποτελεί τον κύριο χρηματοδότη ενός συστήματος (μέσω των φόρων και των εισφορών που πληρώνει) που όταν το χρειάζεται (π.χ. όταν αρρωστήσει) όχι μόνο αυτό δεν είναι ανταποδοτικό, αλλά πρέπει να το χρηματοδοτήσει εκ νέου (με φακελάκι, γρηγορόσημο, λάδωμα κ.λπ.) για να μπορέσει να «απολαύσει» τα αυτονόητα.
Πάμε να δούμε όμως τι έγραφε ο Μάουρερ στα 1835 για την ελληνική πραγματικότητα:

«Εφόσον πριν από τον Απελευθερωτικό Αγώνα δεν υπήρχε ελληνικό κράτος, ήταν πολύ φυσικό να μην υπάρχουν και ελληνικά οικονομικά, ούτε και ελληνική οικονομική διοίκηση. Κάθε κοινότητα αντιμετώπιζε τις ανάγκες της με φόρους που επέβαλε η ίδια στους κατοίκους, και χρησιμοποιούσε και την κοινοτική τους περιουσία. Ο κάθε έλληνας όμως, εκτός από αυτούς τους κοινοτικούς φόρους, πλήρωνε στην τουρκική κυβέρνηση και κεφαλικό φόρο –το χαράτσι- καθώς και άλλους ακόμη έκτακτους φόρους [1].
Αλλά και σε αυτή την τελευταία περίπτωση, πάλι οι Έλληνες προύχοντες αναλάμβαναν να καταμερίσουν, κατά την κρίση τους το ποσό και να το εισπράξουν από τον κάθε έλληνα φορολογούμενο. Μόλις όμως άρχισαν να απελευθερώνονται οι επαρχίες, σταμάτησε αυτόματα και η καταβολή φόρων προς την τουρκική κυβέρνηση, και έπρεπε τώρα να δημιουργηθεί νέο δημόσιο ταμείο για την ελληνική κυβέρνηση.
Η πρώτη Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου το 1822, καταπιάστηκε αμέσως με αυτό το θέμα. Ψηφίστηκε η φορολογική ισότητα όλων των πολιτών [2].
Αποφασίστηκε ότι τα κτήματα του Δημοσίου δεν θα μπορούσαν απαλλοτριωθούν, παρά μόνον με την συγκατάθεση του Νομοθετικού Σώματος [3].
Η κυβέρνηση όφειλε να διαπραγματευτεί δάνεια [4], αλλά δεν θα είχε το δικαίωμα να επιβάλλει κανέναν φόρο, αν δεν ψηφιζόταν ο σχετικός νόμος [5].
Όλες γενικά οι Εθνοσυνελεύσεις -και ιδιαίτερα του Άργους το 1829[6]- ασχολήθηκαν με το ζωτικό αυτό πρόβλημα της αντιμετώπισης των οικονομικών, αλλά τα ταμεία του κράτους παρέμεναν άδεια.
Τα μόνα εισοδήματα στα οποία μπορούσε να υπολογίζει το νεοδημιούργητο κράτος ήταν τα εθνικά κτήματα, οι δημόσιοι φόροι, τα δάνεια και ακόμη οι εισφορές και δωρεές. Όλη η εδαφική επιφάνεια της Ελλάδας ανήκε, σύμφωνα με την τουρκική νομοθεσία, στον σουλτάνο. Μόλις όμως απελευθερώθηκε η χώρα, όλη αυτή η απέραντη ιδιοκτησία ήρθε στα χέρια του ελληνικού κράτους.
Δεν μπορεί να υπολογιστεί με ακρίβεια πόση ήταν ακριβώς η έκτασή της, πάντως θα πρέπει να ήταν οπωσδήποτε πάνω από το μισό της εδαφικής επιφάνειας. Μερικοί μάλιστα την υπολογίζουν, μαζί με τα εκκλησιαστικά και μοναστηριακά κτήματα, στα δεκαοχτώ ή δεκαεννιά εικοστά της εδαφικής έκτασης, και ότι μόνο το ένα εικοστό θα ανήκε σε ιδιώτες.
Όλα αυτά τα εθνικά κτήματα χωρίστηκαν –κατά έναν πολύ παράξενο τρόπο- σε δύο κατηγορίες, σε φθαρτά ελληνικά κτήματα και σε άφθαρτα. Στα φθαρτά υπολογίστηκαν οι μύλοι, διάφορα οικήματα και άλλα χτίρια, που η Εθνική Συνέλευση της Επιδαύρου του 1826 [7] τα παραχώρησε στην κυβέρνηση και της έδωσε το δικαίωμα να τα πουλήσει.
Έτσι, πολύ γρήγορα, το ένα πίσω από το άλλο, πουλήθηκαν όλα σε ιδιώτες, αλλά η αξία τους δεν πληρώθηκε ποτέ.
Επανειλημμένα σχηματίστηκαν διάφορες επιτροπές για να ελέγξουν αυτούς τους τίτλους ιδιοκτησίας και να βεβαιώσουν αν τελικά πληρώθηκαν. Αλλά, μολονότι οι καταστάσεις γράφτηκαν και ξαναγράφτηκαν πολλές φορές, μολονότι οι επιτροπές αυτές κόστισαν αρκετά στο Δημόσιο, το μόνο αποτέλεσμα ήταν να εξακριβωθεί ότι πολλά εκατομμύρια οφείλονταν ακόμη, από τα οποία ούτε δραχμή δεν εισέπραξε ποτέ το κράτος.
Και όταν, μετά την παραίτηση του κόμητα Αυγουστίνου [8]ανέλαβε η Διοικητική Επιτροπή, ακόμα πουλιόντουσαν τέτοια κτήματα, αλλά τα χρήματα πήγαιναν, λέει, σε διάφορες απαιτήσεις κατά του Δημοσίου. Εν πάση περιπτώσει, και μέχρι σήμερα ακόμη (σ.σ.1835), το θέμα παραμένει σε εκκρεμότητα.
Ας έρθουμε τώρα στα λεγόμενα άφθαρτα εθνικά κτήματα. Τα περισσότερα από αυτά ήταν έρημες και ακαλλιέργητες εκτάσεις, γι’αυτό και η πρώτη Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου αποφάσισε ότι αυτά πρέπει να πουληθούν, αλλά πάντα με την έγκριση του Νομοθετικού Σώματος [9].
Αλλά, παρά τις ξεκάθαρες αυτές διατάξεις, πολλά από αυτά τα κτήματα βρέθηκαν σε χέρια ιδιωτών, χωρίς να εκδοθούν επίσημοι τίτλοι.
Επιπλέον, έμειναν και ακαλλιέργητα, γιατί όσοι τα πήραν, είχαν τόσα πολλά, που δεν προλάβαιναν να τα καλλιεργήσουν όλα μαζί. Έσπερναν λοιπόν πότε εδώ και πότε εκεί και τα υπόλοιπα τα χρησιμοποιούσαν για βοσκοτόπια. Η δεύτερη Εθνική Συνέλευση της Επιδαύρου του 1826 [10] για να ξαναπάρει πίσω αυτά τα κτήματα που είχαν πουληθεί παράνομα, ακύρωσε όλες αυτές τις αγοραπωλησίες, αλλά παρ’όλα αυτά, τα κτήματα παρέμειναν στους νέους κατόχους τους.
Επί Καποδίστρια έγινε νέα απόπειρα να τακτοποιηθεί το θέμα και συνάμα να εξασφαλιστούν από δω και πέρα οι νόμιμοι κάτοχοι. Με μια απόφαση της Εθνοσυνέλευσης του Άργους, το 1829, σχηματίστηκαν δύο επιτροπές, η μια για να ελέγξει τους τίτλους και να τακτοποιήσει συμβιβαστικά το πράγμα, και η άλλη για να κρίνει οριστικά τις περιπτώσεις που δεν μπορούσε να λύσει η πρώτη επιτροπή [11]. Οι επιτροπές πράγματι συγκροτήθηκαν [12], αλλά παρέμειναν όπως ήταν.
Η ίδια Εθνοσυνέλευση πήρε και άλλες δύο αποφάσεις σχετικά με τα έσοδα από την πώληση των εθνικών κτημάτων.
Η μια, για να δοθεί μια ενίσχυση στους στρατιώτες και τους ναύτες [13] και η άλλη για να βοηθηθούν οι κοινότητες και να καθορισθούν τα όρια της καθεμιάς [14].
Δεν εκτελέστηκε όμως ούτε η μία, ούτε η άλλη. Και ένα άλλο ακόμη ψήφισμα [15] για διανομή γης στους κατοίκους των κοινοτήτων, έμεινε κι αυτό ανεκτέλεστο.
Τέλος, και μια άλλη απόφαση της ίδιας Εθνοσυνέλευσης σχετικά με την καταγραφή των εθνικών κτημάτων, ώστε να καταρτισθεί ένα γενικό κτηματολόγιο [16] είχε την ίδια τύχη με τις προηγούμενες. Γιατί, ναι μεν ιδρύθηκε η επιτροπή, αλλά σύμφωνα με το πόρισμά της, η Πελοπόννησος και μόνο είχε χάσει τουλάχιστον τα 9/10 από την παλιά εδαφική της έκταση! Η δουλειά ξανάρχισε από την αρχή, αλλά κι εδώ δεν έγινε τίποτα [17]».

Διαβάζοντας τα παραπάνω και συνδέοντάς τα με τα του Κτηματολογίου αλλά και του Βατοπεδίου, νομίζω ότι το «σαν να μην πέρασε μια μέρα» αυτοδικαίως τιτλοφορεί το παρόν θέμα.
Κλείνω με την εύστοχη διαπίστωση του Νίκου Σπηλιάδη, από την ίδια εποχή:
«Άνευ ιδιοκτησίας δεν υπάρχει ούτε κοινωνία ούτε δικαίωμα.
Η ιδιοκτησία είναι η πηγή της ελευθερίας και της μεταξύ των πολιτών ισότητας. Είναι η βάσις του γενικού συμφέροντος και όλων των δικαιωμάτων.
Ήτο λοιπόν ανάγκη να ψηφισθή έκτοτε η διανομή της γης και όλων των εθνικών κτημάτων, και έκτοτε να ληφθώσι μέτρα ώστε να διανεμηθώσι δικαίως και αναλόγως εις όλους τους Έλληνας.
Ούτως ήθελαν εξασφαλίσει την ελευθερίαν και ευδαιμονίαν των. Ούτως ήθελον ευπορήσει άπαντες και αποκατασταθή πραγματικώς ανεξάρτητοι, και φυλάξει τα δικαιώματά των. Ήλπιζον οι Έλληνες καταστραφέντες εις τον πόλεμον, ν’ανταμειφθώσιν από τα εθνικά κτήματα. Αλλά θα ψευσθώσιν των ελπίδων των» [18].

doctor
_________________________________

[1] Οι σημαντικότερες διακρίσεις σέ βάρος των χριστιανών αφορούσαν τήν φορολογία αφού σύμφωνα μέ τό Ισλάμ οι πιστοί πρέπει νά ζούν εις βάρος των απίστων. Η φορολογία ήταν δυσβάστακτη καί οι υπόδουλοι λαοί έφεραν όλο τό βάρος της συντήρησης του οθωμανικού στρατού. Αυτός άλλωστε ήταν ο κύριος λόγος γιά τόν οποίο οι εκάστοτε σουλτάνοι ανεχόντουσαν τήν ύπαρξη μή μωαμεθανών υπηκόων. Ενώ υπήρξαν δεκάδες φόροι, εκείνος πού έχει μείνει γνωστός ακόμα καί σήμερα είναι τό χαράτσι (κεφαλικός φόρος), δηλαδή ο φόρος πού πλήρωνε ο άπιστος γιά νά έχεί τό δικαίωμα γιά ένα χρόνο νά έχει τό κεφάλι τους στούς ώμους του. Στούς φόρους πρέπει νά προσθέσουμε τά "μπαξίσια" πού ελάμβαναν οι υπάλληλοι καί οι τοπικοί άρχοντες οι οποίοι έκαναν δυσβάσταχτη τήν καθημερινή ζωή τών ραγιάδων.
[2] Σύνταγμα της Επιδαύρου του 1822, Άρθρο 8.
[3] Ως άνω, Άρθρο 62.
[4] Ως άνω, Άρθρο 61.
[5] Ως άνω, Άρθρο 8.
[6] 3ο Διάταγμα της 29 Ιουλίου/7 Αυγ.1829.
[7] Σχετικές οδηγίες προς την κυβερνητική επιτροπή δόθηκαν με το Άρθρο 2 της 13ης Απριλίου 1826.
[8] Ο Μάουρερ αναφέρεται στον αδελφό του Ιωάννη Καποδίστρια, τον Αυγουστίνο Καποδίστρια.
[9] Σύνταγμα του 1822, Άρθρο 62.
[10] Ψήφισμα της 15ης Απριλίου 1826 (παλ.ημερολόγιο), Άρθρο 2.
[11] Γ’ Ψήφισμα της 26 Ιουλίου/7 Αυγ. 1829.
[12] Ψήφισμα της 13/25 Νοεμβρίου 1830, αριθ.244.
[13] Ε’ Ψήφισμα της 29 Ιουλίου/10 Αυγ. 1829, Άρθρο 4 αριθ.3.
[14] Γ’ Ψήφισμα της 26 Ιουλίου/7 Αυγ. 1829, Άρθρο 7.
[15] Ψήφισμα της 26 Αυγούστου/7 Σεπτεμβρίου 1830.
[16] Γ’ Ψήφισμα της 26 Ιουλίου/7 Αυγ. 1829, Άρθρο 7.
[17] Γκέοργκ Λούντβιχ Μάουρερ, Ο ελληνικός λαός (Χαϊλδεβέργη 1835), Εκδόσεις Τολίδη, Αθήνα 1976, όπως παρατίθεται στο «Ελλάς, η Σύγχρονη συνέχεια», σσ.168-170. Γκέοργκ Λούντβιχ φον Μάουρερ (1790-1872): Νομομαθής με σημαντικό επιστημονικό έργο. Ως μέλος της αντιβασιλείας (1833-34) είχε την ευθύνη, εκτός του εκκλησιαστικού ζητήματος, της συγκρότησης της ποινικής νομοθεσίας και της οργάνωσης της διοίκησης. Σημαντικό είναι το τρίτομο έργο του O Eλληνικός Λαός που εκδόθηκε στη Γερμανία στα 1835.
[18] Ν.Σπηλιάδης, «Απομνημονεύματα διά να χρησιμεύσωσιν εις την Νέαν Ελληνικήν Ιστορίαν» (1821-1843), τ.Α’ φωτομηχ.ανατ.-επιμ. Παν.Φ.Χριστόπουλου-εκδ.Κ.Διαμάντη, Βιβλιοθήκη Γ.Α.Κ., Αθήνα 1972, σ.506.

23 σχόλια:

  1. Γειά χαρά. Απ'αυτά που γράφει ο Μάουρερ μού'μεινε μια απορία. Γράφει:"Αποφασίστηκε ότι τα κτήματα του Δημοσίου δεν θα μπορούσαν απαλλοτριωθούν,...". Ενώ καταλαβαίνω μιά χαρά τι σημαίνει απαλοτρίωση ιδιωτικής περιουσίας από το Δημόσιο, για την απαλοτρίωση περιουσίας τού Δημοσίου πρώτη φορά ακούω. Από ποιόν και προς όφελος ποιού; Παραδείγματα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλτατε...Κατ' αρχήν τελευταία γίνεσαι όλο και καλύτερος! (γλείψιμο!) δηλ. δημοσιεύεις βιβλία που "ανοίγουν" μυαλά.
    Το "Ο Ελληνικός Λαός" είναι ίσως το πιο σοβαρό βιβλίο σχετικά με την εκ του μηδενός δημιουργία Ελληνικού Κράτους. Θα ήταν δε ευχής έργο αν - αν λέμε - είχε καταφέρει ο Καποδίστριας να γράψει έστω και ένα πάπυρο σχετικά με το τι βρήκε και το τι προσπάθησε να κάνει. Σημειώνω δε ότι ο ποινικός και αστικός κώδικας του Μαουρερ ισχυσε στην Ελλάδα μέχρι και την Απελευθέρωση από τους Γερμανούς!!!

    Σχετικά με τα οικόπεδα, θα υπενθυμίσω ότι τα περισσότερα άφθαρτα ήταν υποθηκευμένα για τα περίφημα δάνεια της Αγγλίας!!! Για να εξοφλήσει η εκάστοτε κυβέρνηση τα υπέρογκα ετήσια τοκοχρεωλήσια είτε τα πουλούσε σε κοτσαμπάσηδες και παπάδες, είτε τα ξαναϋποθήκευε για πολιτικές εξυπηρετήσεις, αντί πινακίου φακής (καλή ώρα σαν το Βατοπέδι).
    Σημείωση: Όντως η εκκλησιαστική περιουσία έχει απωλέσει από την απελευθέρωση του 1832 έως και σήμερα το 88% της ακίνητης περιουσίας. Μπορείς να φανταστείς ΠΟΣΗ γη κατείχαν τα μοναστήρια. Απαλλοτριωθήκαν το 1844, το 1923 και το 1988 και ακόμη έχουν!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η ιστορία μου θυμίζει την έκφραση, "αν θες να μην γίνει κάτι φτιάξε μια επιτροπή να ασχοληθεί με αυτό"

    Και σήμερα το ίδιο κάνουμε, επιτροπές επί επιτροπών, εξεταστικές ή μετεξεταστέες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Spiros, σωστή η παρατήρησή σου. Άσε με να το ψάξω λίγο, εκτός κι αν ο salvatore1789 ή ο Χασοδίκης που είναι νομικοί -ως πιο ειδικοί- καταλαβαίνουν τι θέλει να πει ο ποιητής.

    ***

    salvatore1789, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αν και κοκκινίζω και ντρέπομαι! Ξέρεις, όταν κάποιος ξένος γράψει κάτι καλό για την Ελλάδα θεωρείται φιλλέλην και αντικειμενικός κριτής (π.χ. η ρήση του Τσώρτσιλ για τους ήρωες που πολεμάνε ως έλληνες κ.λπ.) ενώ αν πει κάτι κακό τότε είναι ανθέλλην και πράκτορας των μασόνων, εβραίων, αμερικάνων, του Σόρος, της παγκοσμιοποίησης, των εξωγήινων κ.λπ...

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. nicholas manie, μου θυμίζει τον Βαμβακούλα που τον ρώτησαν για το τι προτείνει για την βία στα γήπεδα και απάντησε: πρέπει να συσταθεί μια τριμελής επιτροπή που θα αποτελείται από τέσσερα άτομα....

    Εκτός του ότι οι επιτροπές δεν κάνουν τίποτε, οι συμμετέχοντες σε αυτές πληρώνονται αδρά.

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δόκτορα,

    Στά πολύ ενδιαφέροντα που μας παραθέτεις, θα θελα να προσθέσω, πως αφού τελειώσαμε με τις παραλίες, εδώ και αρκετό καιρό αρχίσαμε και την αξιοποίηση των βουνών μας.
    Μιά βόλτα να πας, θα χαζέψεις απ το το τι βίλα, τι αγροτοτουρισμός, τι χασαποταβέρνα, τι παραδοσιακό δωμάτιο με τζάκι έχει ξεφυτρώσει τα τελευταία χρόνια. Ο οικοδομικός οργασμός συνεχίζεται με ρυθμό γεωμετρικής προόδου. Εχουν φραχθεί ολόκληρες πλαγιές, οι οποίες σε λίγο θα "αξιοποιηθούν" δεόντος.
    Πότε, με τι τρόπο, και από ποιούς εκχωρήθηκαν αυτές,οι μέχρι πριν 10-15 χρόνια παρθένες δασικές εκτάσεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πού'σαι καημένε Μακρυγιάννη! Τι μου θύμισες, γιατρέ μου! Το είχα μελετήσει επισταμένως στη σχολή και είχα απορήσει πόσο επίκαιρο έμοιαζε και τότε!
    Να είσαι καλά που τα γράφεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. giant13, έχεις δίκιο. Με πρόσχημα τον αγροτουρισμό, κάποιοι (ευτυχώς όλοι) λυμαίνονται παρθένες εκτάσεις τσιμεντοποιώντας τις και λειτουργώντας εντελώς αντίθετα προς τον σκοπό τον οποίο υποτίθεται ότι υπηρετούν.

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Λωτοφάγε σε ευχαριστώ. Ο Μάουρερ είναι γνωστός μόνο σε ακαδημαϊκό επίπεδο και παντελώς άγνωστος στο ευρύ κοινό.
    Η σχολική ιστορία έχει άλλες έννοιες για την εποχή, όπως την αγιοποίηση του Μακρυγιάννη.

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Επιτέλους, όμως, γίνεται!

    Έστω και με δύο αιώνες καθυστέρηση, ας είναι καλά η Ε.Ε. η οποία χρηματοδότησε κατά 50% το έργο ....
    (Η Ε.Ε. χρηματοδότησε γενναία και το πρώτο τμήμα, με 100 εκ. αλλά έκανε μλκς ο Λαλιώτης και τα πήρε πάλι όλα πίσω...)
    Και μερικές “μικρές” λεπτομέρειες ..........

    Συγχαρητήρια στον Σουφλιά , που τόλμησε να επιβάλει το έργο με τέλη.

    (Καθόλου ευχάριστο για πολιτικό με φιλοδοξίες... μια και στην Ελλάδα όλοι τους χρωστούν και για όλα έχουν πληρώσει ! η ποιο συνηθισμένη ατάκα που άκουγα από πελάτες “έλα μωρέ, για τα λεφτά γίνετε ... και η δεύτερη : αφού έχουμε πληρώσει! πότε;..)

    Έτσι μπόρεσε να προχωρήσει το έργο, αποδεικνύοντας ότι, αν θέλεις Μπορείς , όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες για τους ανίκανους.....
    Βέβαια έγιναν και κάποια σοβαρά λάθη και στην αρχική σχεδίαση αλλά ειδικά την περίοδο που είχε ανάψει το σκάνδαλο με το Βατοπέδι, φαίνεται είχε αλλού το μυαλό του!
    Για να είμαστε δίκαιοι, οι τελευταίοι χειρισμοί δείχνουν αρκετά ικανοποιητικοί .
    Όσον αφορά την “προχειρότητα” και την “ταλαιπωρία” αυτές οφείλονται σε μεγάλο βαθμό, ασφαλώς, στο μέγεθος του έργου , ( ένα δρομάκι φτιάχνουν και αναστατώνετε το σύμπαν....) αλλά κυρίως στον χαρακτήρα μας : συνηθισμένες ατάκες Νο 3 έως όσες θυμηθώ πρόχειρα......

    - Πρέπει να ψάξω να βρω τα συμβόλαια ; Κάπου τα έχω !
    - Ο πατέρας πέθανε πριν 20 χρόνια! Όχι δεν θυμάμαι τίποτα για “αποδοχή κληρονομιάς” κάναμε; θα σε γελάσω και δεν θέλω...
    - Έχω ένα οικόπεδο πχ στο Μενίδι , αλλά δεν ξέρω που είναι , δεν έχω πάει ποτέ μου!
    - Πόση παράταση δόθηκε; Α έχουμε καιρό κ.λ.π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αλλά θα ψευσθώσιν των ελπίδων των

    και των δικών μας γιατρέ μου και των δικών μας...
    αν απο κείνα τα χρόνια δεν έχουμε κάνει σπουδαία βήματα, πότε περιμένουμε να τα κάνουμε

    ευτυχώς (ελπίζω πάντα) που δεν ειναι σε όλους τους τομείς της ζωής μας, αλλιώς....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Εύγε doc!
    Άρτι διαφυγών της κρυογενικής καταστάσεως που είχα περιπέσει τελευταίως ,διαβάζω και κανένα blog!
    Kαλά post-πονήματα!
    To project-κτηματολόγιο ,είναι το μεγαλύτερο(και καλλίτερο) που έχει γίνει από κτήσεως του κράτους!
    Μην νομίζεις οτι θα περάσει έτσι απαλά και ανώδυνα.
    Όλα τα λαμόγια (ρασοφόρα και μή)έχουν θορυβηθεί ,μιας και τα πράγματα με το κτηματολόγια ,θέλοντας και μη θα ταχτοποιηθούν!
    ΥΓ.Doc ,πήγαινε και ενεργοποίησε το blog σου ,έτσι ώστε να μην χρειάζεται να πληκτρολογούμε αυτά τα γράμματα όταν σχολιάζουμε...τα βαριέμαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Για αλλη μια φορα εξαιρετικο το κειμενο σου αδερφε μου!Να εισαι καλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Η διαφθορά -όπως τη θέτεις- είναι ίδιον της δημοκρατίας και υπάρχει σε όλες τις χώρες και ιδιαίτερα σε εκείνες που έχουν αντεπτυγμένη δημοκρατία. Απλά σε εμείς τη βλέπουμε.

    Βλέπεις σε χώρες που η δημοκρατία έχει αναπτυχθεί πολύ οι πολιτικοί έστρεψαν την προσοχή των πολιτών στα τοπικά ζητήματα για να πάρουν το βλέμμα τους από την κεντρική πολιτική σκηνή. Σε μία χώρα όμως που η Τοπική Αυτοδιοίκηση μένει εγκλωβισμένη στη θηλειά της Κεντρικής Διοίκησης και ζώντας σε μία μικρή χώρα (και όχι σε μία ήπειρο όπως οι ΗΠΑ ή σε μία αυτοκρατορία όπως η Γαλλία και η Βρετανία) είναι λογικό να ελέγχουμε την κεντρική κυβέρνηση και όχι την τοπική.

    Σχετικά με τα υπόλοιπα δε διαφωνώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Για να απαντήσω στην απορία του Σπύρου: "να απαλλοτριωθούν" εν προκειμένω σημαίνει να πουληθούν. Η έννοια της απαλλοτρίωσης σήμερα σημαίνει σχεδόν αυτόματα την αναγκαστική απαλλοτρίωση υπέρ του Δημοσίου, αλλά σε παλαιότερα νομικά κείμενα τη βρίσκουμε ως συνεκδοχή της μεταβίβασης.

    Επί της ουσίας του ποστ: ασφαλώς η έλλειψη περιουσιολογίου όλα αυτά τα χρόνια εξυπηρέτησε πολλές σκοπιμότητες, πάντα σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος και σε όφελος συγκεκριμένων (κατά εποχή) ιδιωτικών συμφερόντων. Πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα οφείλονται στην έλλειψη κτηματολογίου και χωροταξικών σχεδίων, των δύο πιο βασικών εργαλείων ανάπτυξης μιας κοινωνίας. Δεν το συνειδητοποιούμε, αλλά έτσι είναι: καθώς βγαίνει το 2008, στην Ελλάδα ακόμα δεν ξέρουμε τι ανήκει σε ποιον, και ακόμα δεν έχουμε καταλήξει ποιες χρήσεις γης επιτρέπονται πού.
    Είναι βέβαια τεράστιο το θέμα, θα το ξανασυζητήσουμε ελπίζω. Στο μεταξύ, εδώ μία από τις ευτράπελες συνέπειες αυτής της κατάστασης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. glam, εσύ πρέπει να γράψεις βιβλίο για τα όσα έζησες αυτό τον καιρό.
    Τι τραβάς κι εσύ!!!

    ***

    mtryfo, η πολιτική βούληση λείπει, δυστυχώς. Γι'αυτό και όλα πηγαίνουν με ρυθμούς χελώνας.

    ***

    Φιλαλήθη, χαθήκαμε ρε φίλε. Ακόμα παλεύεις με τον χριστιανοταλιμπάν στο forum του focus; Μιλάμε για καμμένο άτομο ε;
    Όσο για την γουόρντ βεριφικέησιον είναι απαραίτητη για να μην έρχονται μηνύματα με λινκ που οδηγούν σε ιούς. Την πάτησα μία φορά και δεν θέλω να εκθέτω σε κίνδυνο τους εκλεκτούς καλεσμένους μου!

    doc

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. παλαλέ, σε ευχαριστώ πολύ. Νομίζω ότι τέτοιες ιστορικές αναφορές βοηθάνε σε μια πολυεπίπεδη αποτίμηση της κατάστασης.

    ***

    Δείμε, η διαφθορά δεν ίδιον της Δημοκρατίας. Υπάρχει και αλλού αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό.
    Στις χώρες της Σκανδιναβίας είναι σχεδόν ανύπαρκτη όχι διότι εκεί οι άνθρωποι είναι πιο ηθικοί αλλά διότι και να θέλουν δεν μπορούν να στήσουν τόσο εκτεταμένα και πολυσύνθετα δίκτυα διαφθοράς.
    Η διαφθορά είναι γνώρισμα της ελληνικής κοινωνίας την οποία διατρέχει οριζόντια και κάθετα και έχει δυστυχώς διαβρώσει τον κοινωνικό ιστό.

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Xasodikis, ευχαριστώ για το ...ξελασπωτικό σχόλιό σου.
    Εσύ ως δικηγόρος σίγουρα θα ξέρεις περισσότερα και μέσα από το πολύ ωραίο blog σου έχεις ασχοληθεί αρκετά με τέτοια ζητήματα.

    Καλό μήνα σε όλους.

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ωραίο κείμενο φίλε και διδακτικό. Σαν να μην πέρασε μία μέρα. Από τον οθωμανό Κατή, στον Βαυαρό Μάουερ και από εκεί στον Σανιδά και στους πλανηθέντες υπουργούς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ανέφερες τις Σκανδιναβικές χώρες ως μη διεφθαρμένες. Θα διαφωνήσω. Θες να ξεχάσουμε το ρόλο της Νορβηγίας στο φασιστικό-ναζιστικό κίνημα; Ή να ξεχάσουμε την απουσία διαφάνειας παρά μόνο τα τελευταία δέκα χρόνια; Η Σουηδία είναι πιο καθαρή, αλλά σε κάθε περίπτωση έχει ένα πελώριο γραφιοεκρατικό σύστημα -που σε σημαντικό βαθμό λειτουργεί επενδυτικά και αναπτυξιακά και όχι όπως εδώ.

    Από την άλλη, σου απάντησα στο προηγούμενο σχόλιο σχετικά με το τι βλέπουν οι ντόπιοι και γιατί και στο τι θεοποιούμε εμείς από έξω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Βασικέ, σε ευχαριστώ πάρα πολύ.

    Δείμε, εδώ είναι νομίζω πασιφανές του λόγου το αληθές. Η έκθεση της Διεθνούς Διαφάνεια για το 2008, όπου η Σουηδία, η Δανία και η Νέα Ζηλανδία είναι οι πιο "καθαρές" χώρες όσον αφορά την διαφθορά.
    Εμείς μόλις μετά βίας και στο τσακ περνάμε τα καρντάσια τους τούρκους, καταλαμβάνοντας την 57η θέση.

    http://www.abs-cbnnews.com/nation/09/23/08/transparency-international-corruption-perceptions-index

    Η Νορβηγία Δείμε είναι η μόνη χώρα που αντιστάθηκε στους ναζί και μάλιστα πολέμησε γενναία.
    Η συνεργασία όμως ή όχι με τους ναζί δεν έχει να κάνει με την διαφθορά.
    Η δε Σουηδία έχει ίσως την πιο αποτελεσματική (και καθόλου γραφειοκρατική) Δημόσια Διοίκηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή